"Waar is de mens gebleven binnen de organisatie? Wie doorziet zijn patronen, luistert naar zijn wensen en begrijpt zijn gedrag? Wanneer worden zij, die dag in dag uit voor ‘de ander’ aan het werk zijn, zélf in het middelpunt gezet?
Als begeleidingskundige ben ik eerst bij mijn eigen verhaal begonnen. Met alle scherpe randen, de ervaringen, de smaken, de onzekerheden. Want het is prettig om met anderen bezig te zijn zodat de aandacht niet op jezelf gevestigd is. Maar kan ik mijn advies aan anderen eigenlijk zelf wel opvolgen?
Door deze opleiding heb ik eigenlijk leren handelen vanuit het niet weten en leren kijken naar patronen . Zo maak ik ruimte voor alle stemmen binnen de organisatie en krijgen ze hun plek. Ik ga op zoek naar een blijvende oplossing, geen pleister op de wond en ik kijk naar de privé omstandigheden die er onder de problemen liggen maar die niet snel benoemd of gezien worden. Pas dan kun je échte verandering in gang zetten en voelen mensen zich binnen een organisatie weer gezien."