"De taal belemmert me om te laten zien wie ik ben en wat ik kan"
"In een grotere groep kan ik het gesprek niet volgen"
"De eerste periode haalde ik geen enkele toets"
"Mijn medestudenten willen niet met me samenwerken"
"Ik voel me soms heel eenzaam"
Zomaar wat uitspraken uit de interviews die Taal en Toelating hield met statushouders die studeren aan Hogeschool Rotterdam. De interviews waren te zien in een video die getoond werd tijdens de online bijeenkomst 'Studerende statushouders', die de interviewers organiseerden voor het onderwijsmanagement en overige geïnteresseerden. Wat kunnen we als hogeschool doen voor deze doelgroep, zodat zij met meer plezier en succes bij ons kunnen studeren?
Taal en gebrek aan contact struikelblok
Voor statushouders is het niet makkelijk om een studie te voltooien. De taalbeheersing is een struikelblok, en doordat ze meestal wat ouder zijn dan de reguliere studenten passen ze wat minder makkelijk in de groep. Daarnaast hebben vaak al een studie afgerond in hun land van herkomst en in sommige gevallen hebben ze ook heftige ervaringen meegemaakt. Hun netwerk in Nederland is doorgaans klein. Het vergt dan ook doorzettingsvermogen en een positieve instelling om aan de slag te gaan met een opleiding in Nederland.
Collegevoorzitter Ron Bormans, die de bijeenkomst bijwoonde, gaf aan dat we ons zo optimaal mogelijk willen inzetten om statushouders een warm welkom te geven en een goede start in onze maatschappij. In het besef dat wat we doen niet genoeg is, legden Chris Pleisner van Taal en Toelating en onderzoeker Claudia Gomes uit wat we nu al doen om statushouders op weg te helpen in de studie en ook wat bijvoorbeeld docenten nog meer zouden kunnen bijdragen.
Favoriete doelgroep
Chris Pleisner geeft al jaren Nederlandse en Engelse les op de hogeschool, vooral aan anderstalige studenten. Studenten met een niet-Nederlandse achtergrond noemt zij haar favoriete doelgroep: "Het is een heel dankbare groep studenten. Ik zie hoe fijn ze het vinden als ze vorderingen maken en het gaat in de klas vaak niet alleen over de lesstof maar ook over hun persoonlijke ervaringen.
Zoals ook één van de studenten in de video vertelt is het voor hen belangrijk dat de docent en hun medestudenten hun achtergrond kennen. Dan komt er begrip. Na de eerste paar opdrachten merken medestudenten dat die student die zo moeilijk Nederlands spreekt wél enorm veel levenservaring heeft. En dat deze student ook veel werk- en studie-ervaring heeft, zodat hij of zij die opdracht veel beter kan uitvoeren. Dan vechten ze er opeens om diegene in het werkgroepje te hebben.
Ik vind het soms schrijnend om te zien hoe statushouders er alleen voor staan. Dat kunnen we met zijn allen veranderen."
Erbij horen
Ook Claudia Gomes vindt dat we meer kunnen doen om deze studenten beter op de hogeschool te laten landen. Jaarlijks voert zij het onderzoek '100 dagen HR' uit, waarbij ze eerstejaars bevraagt op hun ervaringen in de eerste drie maanden aan de hogeschool. "Een belangrijke factor bij uitval bleek een gebrek aan Sense of Belonging. Ergens bijhoren is een basisbehoefte van mensen, de mate waarin in die behoefte wordt voldaan noemen we Sense of Belonging.", stelt Gomes.
"Studenten die vroeg uitvallen scoren laag op alle dimensies Sense of Belonging. Het gevoel erbij te horen werkt als een self fulfilling prophecy: als je het gevoel hebt dat je mee mag doen zie je daar overal bewijzen voor. Ik wil onze docenten maar ook de studenten zelf die in deze situatie zitten graag meegeven dat ze samen wat kunnen doen aan dat gevoel erbij te horen."
Vervolg
De deelnemers aan de bijeenkomst zijn onder de indruk van de verhalen van de statushouders én van de inspanningen van hun collega's om ervoor te zorgen dat de doelgroep sneller zijn weg vindt. Besloten wordt een volgende bijeenkomst te organiseren waarin wat docenten en opleidingen kunnen doen verder wordt uitgewerkt.