Met de aankomst van de Lalla Rookh start in Suriname een nieuw gemeenschap, die werkt onder het indentured labour systeem. De Lalla Rookh was de eerste boot die Hindostanen naar Suriname vervoerde. Deze boot verscheepte 410, en was zeker niet de laatste. Van dit soort transporten volgde er nog 63. In de meeste gevallen ging het om een reis van 99 dagen en overleed op zee een groot deel van de passagiers.
De slavernij was in Suriname op 1 juli 1863 afgeschaft, waardoor de plantage-eigenaren op zoek gingen naar een nieuwe manier om het werk op de plantages runnend te houden. De tot slaaf gemaakten stonden vanaf 1 juli 1863 onder staatstoezicht, hoewel ze vrij waren moesten ze nog 10 jaar verplicht doorwerken op de plantages. De slavernij werd dus pas officieel afgeschaft op 1 juli 1873. Wil je hier meer over weten? Bekijk dan ons programma rondom Keti Koti.
Om het werk op de plantages door te laten draaien zochten de planters naar vervanging. Deze vervanging vonden ze in toenmalig Brits-Indië. Door overleggen tussen Nederland en Brittannië, ontstond het Koelietraktaat. Door dit traktaat zijn 34.395 contractarbeiders uit India naar Suriname gebracht. Doormiddel van het indentured labour systeem werden ook andere gemeenschappen naar Suriname gebracht, waaronder de Chinese en Javaanse gemeenschap. Op 20 oktober staan we stil bij de aankomst van de Chinese gemeenschap, 170 jaar geleden. En op 9 augustus bij de aankomst van de Javaanse gemeenschap, 133 jaar geleden.
Het indentured labour systeem vond niet alleen in Suriname plaatst. Zo werden in toenmalig Brits-Guyana ook mensen vanuit India overgebracht om het werk op de plantages over te nemen. Dit vormde een inspiratie voor velen planters in Suriname om mensen uit India over te brengen. Dit heeft er mede voor gezorgd dat er een hele grote Indiase diaspora is door de hele wereld. Zo kun je grote gemeenschappen vinden in de Caraïben, Mauritius, Fiji, Zuid-Afrika en nog veel meer plekken. De meeste plekken waren ooit in bezit van Frankrijk, Nederland en/of Groot Brittannië .
Werving
Om Hindostanen over te halen om naar Suriname te gaan, werden allerlei verhalen verteld. Vaak werd er tegen hen gelogen, de Britten die in India werkkrachten wilden overhalen om in Suriname te werken, beloofden de Hindostanen veel. Zo zouden ze Op aankomen in het beloofde land “Shri Rama’ (het land van de hindoegod Rama) en daar een prachtige en rijke toekomst tegemoet gaan. De Britten speelden ook in op de slechte situatie in India.
Rond 1873 was het daar geen goede tijd. Er zijn 18 grote hongersnoden aan in een tijdspanne van 27 jaar en er heerste armoede in veel dichtbevolkte streken. Daarnaast leefden veel mensen bij het kastensysteem. Hoe lager je kaste, hoe slechter je eraan toe bent. Hen werd werk aangeboden en daarmee de kans om hun familie te helpen. Hierin gingen velen mee, want er zou zekerheid worden geboden aan Indiërs die in onzekerheid leefden.
Veel Indiërs waren zich niet bewust van wat het nu allemaal zou inhouden, dat werd hun ook niet verteld. Zo zou Suriname heel dichtbij liggen, dichtbij Sri-Lanka. En zouden de Indiërs licht werk hoeven te verrichten, maar als snel bleek niets minder waar... De reis naar Suriname was lang, velen mensen werden ziek en stierven zonder ooit het beloofde land te bereiken. Bij aankomst was het aan de pas aangekomen Indiërs om het zware werk op de plantages op zich te nemen.
Verschil met slavernij
Het indentured labour systeem heeft veel overlappingen met de slavernij, maar is het hetzelfde?
Afhankelijk van het contract, die de planters opstelde, kregen de Hindostanen betaald (dit ging vaak om een aantal guldens) en een contract van bijvoorbeeld vijf jaar. Hindostanen woonden in zogenaamde coolie-lines en werden vaak apart gehouden van de andere arbeiders, zoals de Javaanse en ‘vrije’ arbeiders. De planters waren bang dat ze zouden samenzweren voor betere lonen.
Een van de grote verschillen is dat de Hindostanen geen bezit waren onder het indentured labour systeem. Binnen de slavernij zijn tot slaaf gemaakte bezit van de planters. Het systeem had een veel langere duur dan het indentured labour systeem, waardoor de kinderen van veel tot slaaf gemaakte geboren werden als slaven. Daarnaast zijn de rechten en behandeling binnen de twee systemen anders. En tegelijkertijd zijn er ook overeenkomsten, de werkzaamheden op de plantages waren hetzelfde. Maar misschien wel het belangrijkste, beide systemen komen vanuit koloniale overmacht, uitbuiting en onderdrukking van mensen uit Afrika en Azië
De systemen leefden naast elkaar, en hebben tot de dag van vandaag impact op de Surinaamse gemeenschap en Surinamers.
Opstanden
In Suriname vond contractarbeid plaats tot 1939 (maar stopte in 1916 voor Hindostanen). Binnen de plantages ontstonden veel opstanden tijdens de tijd van contractarbeid. Er wordt gesproken van Hindostaans verzet met ongeveer 11 grote opstanden op verschillende plantages in Suriname. Op de plantages Resolutie en Alliance braken meerdere keren opstanden uit vanwege de zware werkomstandigheden, dit geldt ook voor andere plantages zoals Zoelen en Zorg en Hoop. Bij een andere opstand op plantage Alliance kwamen zowel Hindostanen als Javanen samen in opstand tegen het zware werk en de lage lonen.
Een van de contractarbeiders die in opstand kwam op plantage Zorg en Hoop is Janey Tetary. Zij verzette zich tegen onderdrukking en uitbuiting en heeft als jonge moslimvrouw een uniek verhaal. In 1880 kwam ze aan in Paramaribo waar ze werd overgebracht naar plantage Zorg en Hoop. Ze nam andere vrouwen op de plantage in bescherming en kwam op voor hun rechten. In 1884 was er een grote opstand op de plantage, tegen de zware werkomstandigheden, waarbij Tetary met 6 andere contractarbeiders omkwam.
Cultuur
De Hindostaanse gemeenschap bestaat nu nog, en is door de jaren heen erg veranderd. De cultuur heeft veel invloeden uit India, Nederland en Suriname. Verschillende levensovertuigingen en geloven spelen hierin een grote rol, zo zijn Hindostanen: Hindoes, Moslim, Christelijk en aanhangers van andere geloven. Doordat Indiërs uit verschillende streken uit India met elkaar werden samengebracht, met daarbij ook nog eens alle andere culturen uit Suriname, ontstond er iets nieuws. Zo ontstond er een nieuwe taal, een nieuwe muziekvorm en een geheel nieuwe gemeenschap.
Deze nieuwe gemeenschap heeft heel veel moois, maar tegelijkertijd zijn er ook veel problemen in de Hindostaanse gemeenschap waar langzamerhand meer over gepraat wordt. Zo is het al jaren zo dat de cijfers rondom suïcide onder Hindostanen in Nederland het hoogst liggen. Er heerst binnen de Hindostaanse gemeenschap een taboe rondom het praten over mentale gezondheid, maar ook zitten er taboes op allerlei andere zaken die Hindostanen ervaren. De impact van de contractarbeid is vandaag de dag nog steeds terug te vinden in de gemeenschap, het verleden heeft veel impact op het heden.
Tegelijkertijd weten veel Hindostaanse jongeren weinig af van het verleden. Daarom gaan we in gesprek met Hindostaanse studenten en medewerkers van Hogeschool Rotterdam, om het met hen te hebben over de waarde van hun cultuur.
De verhalen van …
Rohini is een laatste jaars student en deelt haar verhaal van adoptie en haar cultuur: “Voor mij betekent een dag als 5 juni, dat mijn bloedlijn 150 jaar geleden begon in India en nu, na vele generaties, ben ik er. Ik ben geboren in District Nickerie, een vergeten plaats waar veel plantages waren waar onze voorouders op werkten. Mede dankzij mijn adoptie door een andere Hindostaanse familie, ben ik de allereerste generatie van mijn bloedlijn die in Nederland een leven opbouwt. Ik ben dus van ver gekomen. Mijn nani (oma van moederskant) was net als ik een weeskind. Door mijn grootouders heb ik liefhebbende ouders ervaren en mijn Hindostaanse identiteit meegekregen.”
Raisri is oud-student van de hogeschool en werkt nu bij mentoren op Zuid. Zij vertelt het verhaal van het ontstaan van een nieuwe cultuur: “Hindostanen komen uit India, maar de Hindostanen die wij kennen uit Suriname hebben een hele andere cultuur dan die uit India. Er zijn wel overlappingen maar de cultuur is anders en vervormd. Iemand uit India die ik ken, snapte ook niets van ons bestaan en hoe dat is gebeurd. Het is wel grappig want in Nederland zijn we een grote gemeenschap in Nederland, maar in India zijn we allang vergeten.”
Manavi is afstudeerder en vertelt het verhaal van haar familie: “Mijn Adjie (oma van vaderskant) heeft vaak verhalen met mij gedeeld over hoe moedig onze voorouders waren om hun thuisland te verlaten en een nieuw leven op te bouwen in een onbekend land. Ik heb het geluk gehad dat ik naast mijn ouders ook ben grootgebracht door mijn Adjie. Door haar heb ik sneller de Hindostaanse Sarnámi taal geleerd. Het vergemakkelijkte de communicatie met mijn Adjie en überhaupt ouderen omdat zij de Nederlandse taal soms niet goed beheersen. Ik denk dat het ook belangrijk is om als Hindostaan waarde te hechten aan familiebanden, althans dat is iets wat ik wel doe.”
Cheryl is docent bij de opleiding Social Work en reflecteert op het heden: “Het is belangrijk om stil te staan wat het effect is van ons migratieverleden. Dat doen we, naar mijn mening, te weinig omdat we opgaan in ‘de waan van de dag'. Ons verleden, ondanks dat het 150 jaar geleden is, werkt door. Het zorgt voor een rijke cultuur en geschiedenis waarop we ontzettend trots mogen zijn. Hindostanen zijn vrij onzichtbaar binnen onze samenleving. We doen, net als onze voorouders, wat er van ons verwacht wordt. We gaan naar school, werken en laten niet veel van ons horen. Ondanks dat wij heel hartelijk zijn en dat als ‘open’ gezien wordt, zijn we eigenlijk erg gesloten. Met als gevolg dat problemen niet besproken worden of dat het lastig kan zijn om je eigen identiteit te vormen en voor jezelf te kiezen, zonder kritiek vanuit de Hindostaanse gemeenschap te krijgen. Omarm het verleden, neem het positieve mee, maar richt je ook op de toekomst. We hoeven niet meer onder dwang te migreren, we mogen hier zijn en ons laten zien. Laat deze dag een moment zijn om meer hierover en over jezelf te delen”
July is student aan de opleiding Facility Management en neemt haar identiteit mee in haar werk als DJ: “Ik luister veel naar Hindostaanse en Bollywood muziek. Ik ben ook DJ en draai Hindostaanse en Bollywood muziek en mix dat met Urban. Ik probeer een beetje van mezelf en andere culturen bij elkaar te brengen.”
Wandita is student aan de lerarenopleiding Engels en vertelt hoe ze haar cultuur meeneemt: “Voor mij is Hindostaans zijn een heel groot gedeelte van mijn leven. Ik ben opgegroeid met de Hindostaanse cultuur. Mijn ouders hebben me daarmee grootgebracht. Mijn zus en ik doen ook Bollywood dans en ik ben heel blij dat ik daarin terecht ben gekomen. Zo kijken we ook terug naar onze voorouders, want die hebben ook Bollywood dans gedaan.Wij doen ook Indiaans klassiek (Kathak en Bharata natyam) en dat komt ook uit India en zien we ook terug uit ons verleden. We zijn met ons allen een community en zijn gewoon een grote familie bij elkaar. Wjj Hindostanen.”
Als laatste spraken we met Shakiel, onderwijsmanager bij Facility Management. Hij deelt een verhaal over ouderschap: ”Hindostaans zijn gaat over diversiteit rondom eten, drinken, mensen en feesten. Het gaat om inclusiviteit en gezelligheid. En ik vind het goed om stil te staan bij de Hindostanen die op zoek gingen naar een betere toekomst voor hun kinderen. Als ouder wil je je kinderen altijd meer kansen kunnen geven. Respect hebben voor de stappen die de voorouders gemaakt hebben, want het maakt wie je bent, in het hier en nu.”
Viering of herdenking?
Op 5 juni staan we stil bij de geschiedenis van de Hindostaanse gemeenschap. De een zal deze dag zien als een viering van het overleven van de gemeenschap en de rijke cultuur. Anderen willen op deze dag hun voorouders herdenken. Op deze dag waarop we terugkijken naar een geschiedenis met mooie en moeilijke kanten, die impact heeft tot de dag van vandaag, is het belangrijk om ruimte te maken voor beide. Als we de kracht en diversiteit van een gemeenschap vieren, is het ook belangrijk om bewustzijn te creëren over de geschiedenis om patronen te herkennen. Wil jij dit doen op 5 juni? Dat kan in Rotterdam en in Den Haag. In het inmiddels uitverkochte theater Zuidplein, volg je een stuk over de eerste stappen naar Suriname. Of loop mee met de herdenkingsmars van Sarnamihuis in Den Haag, met een daaropvolgend programma.
Verantwoording
In dit artikel wordt niet de volledige geschiedenis uitgewerkt, wil je hier meer over weten? Lees dan de volgende boeken:
- Tetary de koppige
- De tot koelie gemaakte
- De Calcutta brieven
In dit artikel is gebruik gemaakt van de bovenstaande boeken als onderzoeksmateriaal.
Geschreven door studentredacteur Arson Sadhoe
150 years of Hindustani Survival
The history of the Hindustani community in Suriname and HollandOn June 5, 1873, the ship 'Lalla Rookh' arrived in Suriname after a long journey from Calcutta. The arrival of this ship is known as the starting point of the Hindustani community in Suriname. In this article by Arson Sadhoe (student editor at INCLUDED) you will learn more about different aspects of history in combination with stories from students and employees of the Rotterdam University of Applied Sciences.
The arrival of the Lalla Rookh starts a new community in Suriname, working under the indentured labour system. The Lalla Rookh was the first boat that brought Hindustanis to Suriname, on which 410 people were transported, but certainly not the last, another 63 of these types of transport followed. On each trip, there was a large proportion of passengers who died at sea, in most cases the journey on sea was about 99 days.
Slavery would be abolished in Suriname on July 1, 1863, prompting the plantation owners to look for a new way to keep the plantations running. The enslaved were under state supervision from July 1, 1863, although they were free, they had to work on the plantations for another 10 years. Slavery was not officially abolished until July 1, 1873. Do you want to know more about this? Check out our Keti Koti program.
To keep the work on the plantation rolling, the planters started looking for replacements. They found this replacement in what was then British India, through consultations between the Netherlands and Britain, the Coolie Treaty was created. This treaty brought 34,395 indentured servants from India to Suriname. Other communities were also brought to Suriname through the indentured labour system, including the Chinese and Javanese communities. Between 1854 and 1874, the Chinese community was also transferred to work in Suriname. On October 20, we will remember the arrival of the Chinese community 170 years ago. The same goes for the Javanese community, we will remember their arrival on August 9, 133 years ago.
Suriname was not the only place where the indentured labour system found place. In British Guiana, for example, people were also transferred from India to Guyana to take over the work on the plantations. This was the inspiration for many planters in Suriname to bring people over from India. This has contributed to the fact that there is a very large Indian diaspora throughout the world. You can find large communities in the Caribbean, Mauritius, Fiji, South Africa, and many more places. Most places were once owned by France, the Netherlands, and/or Britain.
Recruitment
All kinds of techniques were used to persuade Hindustanis to work in Suriname.
They were often lied to, the British who wanted to persuade workers in India to work in Suriname, promised the Indians a lot. They were told they would arrive in the promised land "Shri Rama" (the land of the Hindu god Rama), and meet a wonderful and rich future there. The agents who recruited the workers responded to the situations impacting Indians. Around 1873, it was not a good time to be in India. There have been 18 major famines coming in a span of 27 years and poverty has been prevalent in many densely populated areas. Many people in India lived by the caste system and the lower your caste, the worse off you are.
They were offered work and the chance to help their families. Many Indians went along with this because, for many, life in India was not good for them.
Most Indians were not aware of what it would entail, nor were they told. For example, Suriname would be very close, close to Sri Lanka. And the Indians would have to do light work, but it soon turned out that nothing could be further from the truth. The journey to Suriname was long, many people fell ill and died without ever reaching the promised land. It was up to the newly arrived Indians to take on the heavy work on the plantations.
Difference from slavery
The indentured labour system has many overlaps, but is it the same? Depending on the contract that the planters had drawn up for the Hindustanis, they were paid (this often involved a few guilders) and a contract for, for example, 5 years. Hindustanis lived in so-called coolie-lines and were often kept separate from the other workers, the Javanese, and 'free' workers. The planters feared they would conspire for better wages.
One of the major differences is that the Hindustanis were not in possession under the indentured labour system. Within slavery, enslaved are owned by the planters. The system had a much longer duration than the indentured labour system, with the children of many enslaved being born into slavery. In addition, the rights and treatment within the two systems are different. Add the same time there were also similarities because the work on the plantation is still the same. But probably the most important fact to recognize, the systems both come from colonial force majeure, exploitation, and oppression of people from Africa and Asia.
The systems lived side by side, and to this day have an impact on the Surinamese community and Surinamese.
Uprisings
In Suriname, indentured labour took place until 1939 (but stopped in 1916 for Hindustanis) and many revolts arose within the plantations during the time of indentured labour. There are stories of Hindustani resistance, and there were about 11 major uprisings on various plantations in Suriname. Revolts broke out several times on the Resolution and Alliance plantations due to the harsh working conditions, this also applies to other plantations such as Zorg en Hoop and Zoelen. In another revolt on the Alliance plantation, both Hindustani and Javanese rebelled against the heavy work and low wages.
One of the indentured servants who rebelled on plantation Zorg en Hoop was Janey Tetary. She fought against oppression and exploitation and has a unique story as a young Muslim woman. In 1880 she arrived in Paramaribo and was transferred to plantation Zorg en Hoop. She protected other women on the plantation and stood up for their rights. In 1884 there was a major revolt on the plantation against the harsh working conditions, in which Tetary and 6 other indentured servants were killed.
Culture
The Hindustani community still exists today and has changed a lot over the years. The culture has many influences from India, the Netherlands, and Suriname. And different beliefs and religions play a major role in this, as Hindustanis are Hindus, Muslims, and Christians, and can believe in other faiths. Because Indians from different regions of India were brought together with all the other cultures from Suriname, something new was created. Thus, a new language, a new form of music, and a whole new community emerged. This community has a lot of beauty, but at the same time, there are also many problems going on in the Hindustani community, which are slowly being discussed more and more. For example, it has been the case for years that the suicide rates are highest among Hindustanis in the Netherlands. Within the Hindustani community, there is a taboo surrounding talking about your mental health, but there are also taboos on all kinds of other things that Hindustani people experience. The impact of contract labour can be found today; the past has an impact on the present. At the same time, many of Hindustani youth are unaware of the past. That is why we ask Hindustani students and employees of Rotterdam University of Applied Sciences a little more about the day of 5 June.
The stories of…
Rohini is a final-year student and shares her story of adoption and her culture. “For me, a day like June 5th means that my bloodline started 150 years ago in India and now after many generations, here I am. I was born in District Nickerie, a forgotten place where there were many plantations where our ancestors worked. Partly thanks to my adoption by another Hindustani family, I am the very first generation of my bloodline to build a life in the Netherlands. So, I've come a long way. My nani (maternal grandmother) was an orphan just like me. Through my grandparents, I experienced loving parents and inherited my Hindustani identity.”
Raisri is a former student of the Hogeschool and now works for mentors in Zuid, she tells the story of the emergence of a new culture. “Hindostanen came from India, but the Hindustanis we know from Suriname have a completely different culture than those from India. There are overlaps, but the culture is different and distorted. Someone I know from India did not understand our existence and how that happened. It is funny because we are a large community in the Netherlands, but in India, we have long been forgotten.”
Manavi is a graduate and tells the story of her family. “My Adjie (paternal grandmother) has often shared stories with me about how brave the ancestors were to leave their homeland and build a new life in an unknown land. I have been lucky enough to be raised by my Adjie in addition to my parents. Because of her, I learned the Hindustani Sarnámi language faster. It made communication with my Adjie and the elderly in general easier because they sometimes did not have a good command of the Dutch language. I think it is also important as a Hindustani to value family ties, at least that is something I do.”
Cheryl is a teacher in the social work program and reflects on the present. “It is important to reflect on the effect of our migration past. In my opinion, we do that too little because we are absorbed in 'the issues of the day'. Our past, despite being 150 years old, continues to work. It provides a rich culture and history of which we can be very proud. Hindustanis are quite invisible in our society. We, like our ancestors, do what is expected of us. We go to school, work, and don't get in touch much. Although we are very cordial and that is seen as open, we are very closed. As a result, problems are not discussed and it can be difficult to form your own identity and choose for yourself, without receiving criticism from the Hindustani community. Embrace the past, take the positive with you, but also focus on the future. We no longer have to migrate under duress, we can be here and show ourselves. Let this day be a moment to share more about this and about yourself.”
July is a Facility Management student and takes her identity into her work as a DJ. “I listen a lot to Hindustani and Bollywood music. I am also a DJ and I play Hindustani and Bollywood music and I mix that with urban. I try to bring a bit of myself and other cultures together.”
Wandita is a student at the English teacher training and shares how she expresses her culture. “For me, being Hindustani is a very big part of my life. I grew up with the Hindustani culture. My parents raised me with that. My sister and I also do Bollywood dance and I'm very happy that I ended up in that. We also look back to our ancestors because they also did Bollywood dance, and we also do Indian classical (Kathak and Bharata natyam) that also comes from India, and we also see it from our past. We are a community with all of us. We are just one big family together, we are Hindustani.”
Finally, we spoke to Shakiel, the education manager at Facility Management, who tells a story about parenting. ”Being Hindustani is about diversity around food, drinks, people, and parties. It's about inclusion and fun. And I think it's good to reflect on the Hindustanis who went looking for a better future for their children. As a parent, you always want to be able to give your child more opportunities. Have respect for the steps the ancestors have made, because it makes who you are, in the here and now.”
Celebration or commemoration?
On June 5th we will reflect on the history of the Hindustani community. One will see this day as a celebration of community survival and its rich culture and the other wants to remember their ancestors on this day. On a day like this where we look back at a history with beautiful and difficult sides, which has an impact to this day, it is important to make room for both. When we celebrate the strength and diversity of the community, it is also important to be aware of history to recognize patterns. Do you want to do this on June 5? This is possible in Rotterdam and The Hague. In the now sold-out theater Zuidplein, you can follow a piece about the first steps to Suriname. Or join the Sarnamihuis memorial march in the Hague, with a subsequent program.
This article does not elaborate on the full history, do you want to know more about this? Then read the following books:
- Tetary de koppige
- De tot koelie gemaakten
- De Calcutta brieven
This article uses the above books as research material.
This article was written by student editor, Arson Sadhoe