Zorgen voor een ander vraagt vaak veel van naasten. Het knelt met de eigen activiteiten en zij ervaren verdriet of pijn vanwege de aandoening van de patiënt. Maar omdat het draait om de patiënt cijferen naasten zichzelf meestal weg. Met als gevolg dat veel naasten een risico lopen op overbelasting. Bovendien krijgen naasten ook te maken met zorgverleners.
Echter, in de gezondheidszorg bungelen ze er vaak maar een beetje bij. Er wordt wél verwacht dat naasten van alles doen, maar ze worden nauwelijks echt betrokken bij zorg, behandelingen en beslissingen. Het ontbreekt vaak aan erkenning en steun voor naasten.
In de video van mijn openbare les ga ik in gesprek met ervaringsdeskundigen en onderzoekers. Ik laat zien dat verbetering nodig en mogelijk is en ik laat zien hoe ik met het lectoraat hieraan zal bijdragen. Met praktijkgericht onderzoek gaan we de samenwerking in de driehoek patiënt, naaste en zorgverlener verbeteren en de negatieve gevolgen van ziekte en sterven op naasten beperken. Met het onderwijs gaan we studenten opleiden om de patiënt te leren zien in relatie tot zijn omgeving.
