'Ik ben Swahili gaan leren'
Vorig jaar was een hele bijzondere ervaring voor Asali, De samenhorigheid van de groep toneelspelers die allemaal uit verschillende culturen kwamen was enorm inspirerend. "Mijn moeder komt uit Tanzania en mijn vader uit Duitsland. In het verhaal dat we speelden gingen alle spelers op zoek naar wie ze waren. Een ontdekkingstocht naar wie je was en hoe je dat kunt doorgeven. Een van de dierbaarste onderdelen uit de voorstelling was het zingen van een lied van mijn moeder in het Swahili."
Het spelen in het toneelstuk heeft Asali getriggerd, zo is zij afgelopen jaar Swahili gaan leren en luistert nu meer en beter naar de verhalen van haar moeder. "Met mijn moeder oefen ik ook leuke kinderliedjes waarbij je bepaalde ritmes moet klappen. Ik kan mij voorstellen dat ik die liedjes ooit doorgeef. Ik ben ook gedichten gaan schrijven, waarin ik op mijn eigen manier verhalen wil doorgeven."
Tips voor onze generatie
Kiersha kennen veel mensen wellicht al als host van de hogeschoolpodcast 'Wat zeg jij nou?!' Door een van de gasten bij de podcast die ging over 'thuis voelen op de hogeschool' realiseerde zij zich dat ze helemaal niets wist over haar Antilliaanse roots. Nu ze gevraagd is om de krans te leggen is ze volop bezig om zich te verdiepen. "In de geschiedenislessen op de middelbare school gaat het heel lang over de oorlog. Het slavernijverleden wordt wel aangestipt, maar we stapten snel naar het volgende onderwerp. Het zou goed zijn, als dat verandert. Dan krijgt een nieuwe generatie deze bladzijdes al vroeg mee."
Allebei vinden ze dat het juist nu een goede fase van je leven om in je eigen geschiedenis te duiken. "Waarom zou je daarmee wachten?" vindt Asali. "Als ik een tip mag geven: 'Vraag het aan je ouders!' Mijn ervaring is dat ze er graag over vertellen."
Voor Kiersha geldt dat ook, vanzelfsprekend zijn haar moeder en stiefvader trots dat zij de krans gaat leggen. "Mijn stiefvader is Nederlands, maar is heel open voor de kritische houding die ik heb. Hij prikkelt mij zelfs om meer in mijn geschiedenis te duiken."
Samen of alleen
Het vieren van Keti Koti doen Asali en Kiersha op een verschillende manier.
Asali moedigt aan om sámen naar evenementen rondom Keti Koti te gaan. "Het verbindt enorm als je samen een voorstelling bezoekt. Er zijn voorstellingen waar kortingen worden gegeven als je met meerdere generaties een kaartje koopt." Kiersha gaat alleen, om tussen de mensen te ontdekken hoe het wordt beleefd. "Alleen ben je vrijer om op onderzoek uit te gaan."
Einde aan de pijn
Als we Kiersha vragen waaraan ze zal denken als zij de krans legt, wordt het even stil. "Ik zal denken aan alle pijn die is geleden. En dat hopelijk met het leggen van bloemen een einde aan suffering komt. Net zoals bij een begrafenis van iemand die ziek was. Dat het rust geeft en klaar is. En dat we kunnen vooruitkijken naar de toekomst..."
Kom ook naar de herdenking
Met een groep studenten en medewerkers kun je naar de herdenking. We verzamelen om 18.30 uur. Aansluitend op de herdenking kun je naar een 'aftertalk'. Kijk op onze agenda voor meer informatie en meld je aan in verband met de organisatie.