Menu
    English

    Waarom kleurenblindheid op de hogeschool ongelijkheid in stand houdt

    “Voor mij maakt kleur geen verschil.” Het klinkt neutraal en goedbedoeld, maar deze uitspraak ontkent de realiteit van veel mensen van kleur. Dit heet kleurenblindheid: het negeren van iemands huidskleur en afkomst vanuit het idee dat het gelijkheid bevordert. Binnen een organisatie zoals Hogeschool Rotterdam, waar studenten uit talloze culturen iedere dag samenkomen, is het belangrijk om te begrijpen wat deze term betekent en waarom hij impact heeft op hoe we elkaar zien, begrijpen en behandelen.

    De gedachte achter kleurenblindheid komt vaak voort uit iets positiefs: de wens om iedereen gelijk te behandelen. Door afkomst of cultuur niet te benoemen, lijkt het alsof verschillen verdwijnen. Maar in de praktijk werkt dat niet zo.

    Uit onderzoek van de University of Oregon blijkt dat kleurenblindheid meestal goed bedoeld is, maar voorbijgaat aan de ongelijkheid en de geschiedenis van uitsluiting die mensen van kleur nog altijd raken. Sociologen als Eduardo Bonilla-Silva (Silva, 2006) en Natasha Warikoo (The Diversity Bargain, 2016) laten zien dat het juist belangrijk is om verschillen te erkennen en actief te werken aan gelijke kansen, in plaats van te doen alsof etniciteit geen rol speelt. 

    Ongemakkelijk

    Onderzoek vanThe OR Briefings toont aan dat sommige onderwijsinstellingen gesprekken over etniciteit liever vermijden, omdat het gevoelig ligt of ongemakkelijk kan voelen. Maar juist door die gesprekken níet te voeren, houden we ongelijkheden in stand. Wie niet praat over discriminatie, kan er ook niets aan veranderen. Bewustwording begint met het delen van ervaringen en het durven benoemen wat er speelt.

    Het artikel Racial Color Blindness: Emergence in Education laat zien dat kleurenblindheid ervoor zorgt dat mensen diversiteit minder waarderen en discriminatie sneller over het hoofd zien. Studenten geven aan dat ze zich dan minder erkend voelen in wie ze zijn. En als we zeggen dat “racisme niet bestaat” omdat “we allemaal hetzelfde zijn”, verdwijnen de ervaringen van mensen van kleur uit beeld. Terwijl juist die ervaringen laten zien dat ongelijkheid nog steeds bestaat.

    “Als mijn achtergrond of cultuur genegeerd, voelt het alsof ik niet mezelf kan zijn."

    Hoe zit dat op Hogeschool Rotterdam?

    Voor studenten van kleur zijn etniciteit, cultuur of afkomst geen bijzaak. Het is voor velen het kenmerk dat hun identiteit vormt. INCLUDED sprak met studenten van de Hogeschool Rotterdam over dit onderwerp. Zij gaven aan dat het belangrijk is om elkaars verschillen te erkennen en omarmen. Zo zei een student die liever anoniem wil blijven “Als mijn achtergrond of cultuur genegeerd, voelt het alsof ik niet mezelf kan zijn. Het maakt tenslotte deel uit van wie ik ben." Het erkennen en waarderen van achtergronden geeft iedereen de ruimte om zichzelf te zijn.

    Hogeschool Rotterdam wil een plek zijn waar iedereen zich thuis voelt en mee kan doen. Het Strategisch Actieplan Diversiteit en Inclusie helpt ons daarbij: het zorgt voor een school waar verschillen niet alleen geaccepteerd, maar echt gewaardeerd worden. In een stad als Rotterdam, waar zoveel culturen samenkomen, hoort dat vanzelfsprekend te zijn.

    INCLUDED

    Ook INCLUDED speelt hierin een rol. Het platform geeft studenten de kans om hun verhalen te delen en in gesprek te gaan over racisme, discriminatie en inclusie. Met workshops, evenementen en verhalen vieren we de diversiteit die onze school zo uniek maakt, zodat iedereen zich gezien en gehoord voelt. Door actief aandacht te hebben voor identiteit en verschillen, doorbreken we het idee van kleurenblindheid en maken we ruimte voor iedereen om zichzelf te zijn.

    English version

    Inloggen