Persoonlijkheidsstoornissen komen ook op oudere leeftijd (nog) veel voor. Dit kan leiden tot ernstig disfunctioneren op meerdere levensgebieden en zorgt voor een lagere kwaliteit van leven. Interfererende levensfaseproblematiek, cognitieve en somatische comorbiditeit kunnen de manifestatie van persoonlijkheidsstoornissen compliceren. Ouderen zijn vooralsnog niet meegenomen in effectiviteitsonderzoeken naar symptoomgerichte farmacologische behandelingen van persoonlijkheidsstoornissen, waardoor de toepasbaarheid bij ouderen onduidelijk blijft en de behandeling mogelijk suboptimaal verloopt. Psychotherapie is bij ouderen de behandeling van eerste keuze en farmacotherapie is in beginsel supplementair. Er moet rekening gehouden worden met leeftijdsgebonden veranderingen, zoals het verhoogde risico op het ontstaan van een hyponatriëmie na start of ophoging van een SSRI. Polyfarmacie is een veelvoorkomend verschijnsel bij ouderen met persoonlijkheidsstoornissen, en moet structureel geëvalueerd worden in verband met de vele negatieve gevolgen, onder andere door een hoge cumulatieve anticholinerge belasting.