Kim Kreeft is slechtziend. Dankzij de uitvinding van het brailleschrift kan ze gelukkig toch lezen. Maar lang niet al het lesmateriaal is in braille verkrijgbaar. “Zo wordt er wel eens een krantenartikel in de klas behandeld of krijgen we een handout uitgereikt, waar ik niets mee kan”, aldus de Pabo-student. “Verder komt het vaak voor dat een toets niet toegankelijk is voor mij. Dan moet ik eerst twintig mailtjes sturen, voordat ik het voor elkaar heb dat ik de toets wél kan maken. Die tijd en energie steek ik liever in leukere dingen.”
Ze is zeker niet de enige student met een functiebeperking. Ongeveer een derde van de Nederlandse studenten valt onder die noemer, van wie zo’n 10 procent problemen ervaart met studeren. Social Work-student Caitlin Schippers, die in een rolstoel zit vanwege chronische pijn, geeft nog enkele voorbeelden. “Omdat ik in een rolstoel zit, is het heel moeilijk om een stageplek te vinden. En als ik op school de bewegwijzering volg, word ik naar de trappen geleid…”
Belangrijk moment
De studenten deden hun verhaal tijdens de Studentenwelzijnsdag, een perfecte dag om de intentieverklaring van het VN-verdrag Handicap te ondertekenen. Het uitgangspunt is een inclusieve onderwijsinstelling te willen zijn, waar elke student op voet van gelijkheid met andere studenten aan het onderwijs deelneemt en elke student zich welkom en geaccepteerd voelt. Richelle Faulborn, directeur van onze dienst Onderwijs & Ontwikkeling, had de eer om haar handtekening onder de intentieverklaring te zetten. “Als je naar de verhalen van onze studenten luistert, weet je dat dit een heel belangrijk moment is voor ons als hogeschool. We hopen dat het helpt om het elke dag weer beter te doen voor hen.”
Hebben de studenten met een functiebeperking daar zelf ook vertrouwen in? Kim: “Zogenaamde oplossingen worden bedacht door mensen zonder functiebeperking. Dat werkt niet. Heel fijn dat de liftknopjes er ook in brailletaal zijn, maar als er vervolgens niet wordt omgeroepen op welke verdieping de lift stopt, weet ik nog steeds niet of ik eruit moet. Daarom vind ik dat er naar ons geluisterd moet worden, en de ondertekening van de intentieverklaring helpt daarbij, want we mogen nu hier ons verhaal vertellen. Hopelijk maakt deze stap ons leven als student iets makkelijker.”
