Je bent open over je mentale gezondheid. Waar begon dat voor jou?
“Een aantal jaar geleden maakte ik een hele zware mentale periode mee. Het begon met people pleasen, een laag zelfbeeld en dwang naar perfectie. Ik durfde er met niemand over te praten omdat ik dacht dat ik de enige was. Daarmee werden mijn problemen erger. Het mondde uit in een depressie, een eetstoornis, procesverslaving en ik werd suïcidaal."
"Inmiddels gaat het met mijn mentale gezondheid heel goed, ben ik gelukkig en heb ik een droom: ik wil mentale problemen bespreekbaar maken omdat niemand het gevoel mag hebben dat ze alleen zijn.”
Foto van Student Merel
Je wilde na je mentale dieptepunt beginnen aan de opleiding Ondernemerschap en Retailmanagement, hoe heb je deze periode ervaren?
“Ik twijfelde of ik me wel moest inschrijven. Gedachten als ‘ik ben helemaal niet ondernemend’, ‘ik ben niet creatief’ en ‘iedereen is veel beter dan ik’ hadden de overhand. Dankzij de steun van één van mijn mentale gezondheidscoaches heb ik toch de keuze gemaakt om meer onderzoek te doen naar de opleiding. Toen ik al mijn onzekerheden even vergat, bleek deze opleiding heel goed bij mij te passen. Achteraf kwamen mijn verwachtingen redelijk overeen met de werkelijkheid.”
Had je na het begin van de opleiding behoefte om de hulpkanalen van hogeschool in te schakelen?
“Ik heb in de eerste weken van de opleiding gelijk een gesprek gehad met een decaan en verteld wat ik allemaal heb meegemaakt. Zo wist de hogeschool waar ik vandaan kwam en wist ik waar ik terecht kon als het minder ging. Dat gaf mij een gerust gevoel."
"Ik ben inmiddels ook op de hoogte van studentenwelzijn, waar het traject ‘studeren met een studiebeperking’ onder valt'. Ook studenten met mentale problemen kunnen daaraan meedoen. Tijdens de introductieweek heb ik hier echter weinig tot geen duidelijke informatie over gekregen. Ik moest dat zelf uitzoeken, maar niet iedere student doet dat.”
Denk je dat meer studenten worstelen met het zoeken naar hulp tijdens hun studie?
“Tijdens de introductieweek vorig jaar heb ik een deel van mijn verhaal gedeeld. De docent reageerde toen dat dit soort problemen dichterbij zijn dan we vaak denken. Wat ik miste, was dat de docent de klas ook expliciet informeerde dat je bij een decaan of studentenwelzijn terechtkunt als je ermee zit."
"Vaak gebeurt de informatieoverdracht via een powerpointpresentatie, waarbij snel een slide wordt getoond en kort wordt uitgelegd wat het inhoudt, om vervolgens meteen door te gaan naar de volgende slide. Terwijl het juist effectiever kan zijn om dit op een interactieve manier aan te bieden. Zo voelen studenten zich sneller betrokken en durven ze sneller contact te zoeken met de hulpkanalen van de hogeschool."
"Bij mijn vorige opleiding deden we tijdens de introductieweek een ‘over de streep’-oefening, waarbij de klas elkaar door laagdrempelige vragen beter leert kennen. Ook toen heb ik mijn verhaal gedeeld. Natuurlijk is het spannend om je verhaal te vertellen. Maar ik hoop altijd dat als ik ook maar één iemand inspireer om het gesprek aan te gaan, dat dat veel voor mij betekent."
"De kern van veel onzekerheden is de angst voor afwijzing. Als we die muur kunnen verlagen, ontstaat er meer openheid en inclusiviteit.
Je bent na je mentale dieptepunt begonnen met een Instagram-account Sneller Kwetsbaar. Wat kun je hierover vertellen?
“Sneller Kwetsbaar is mijn Instagramplatform, waarmee ik jongeren wil inspireren en aanmoedigen om zich sneller kwetsbaar op te durven stellen over mentale problemen. Ik wil laten zien dat herstel mogelijk is. Dat doe ik door open te zijn over het taboe rondom mentale gezondheid. Je mag je uitspreken over je problemen en eerlijk toegeven dat het moeilijk is, want je staat er niet alleen voor."
"De reden dat veel mensen dat niet doen, is waarschijnlijk omdat ze bang zijn voor afwijzing of hun kwetsbaarheden niet willen laten zien. Als iemand je zwakte kent, lijkt afwijzing dichtbij, maar eigenlijk accepteren mensen imperfecties vaker dan we denken. Ik probeer mezelf aan te leren en anderen mee te geven dat je beter 100 procent jezelf kunt zijn dan voortdurend afwijzing te willen vermijden. Dat probeer ik met mijn posts op Sneller Kwetsbaar duidelijk te maken."
"De kern van veel onzekerheden is de angst voor afwijzing. Als we die muur kunnen verlagen, ontstaat er meer openheid en inclusiviteit. Ik begin daar zelf mee door me op Sneller Kwetsbaar volledig bloot te geven. Door mijn persoonlijke verhalen te delen, herkennen mensen zich in mijn ervaringen en hoop ik dat de tips die ik geef hen helpen in hun eigen proces.”
Wat zou jij studenten willen meegeven?
“Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Daarmee bedoel ik te zeggen dat je hulp mag vragen als je ergens niet uitkomt. En hulp vragen is supermoeilijk, maar hoe vaker je het doet, hoe makkelijker en fijner het wordt.
"Ik ben inmiddels anderhalf jaar clean van zelfbeschadiging en eetstoornisgedrag maar ik heb ook nog steeds lastige dagen. Op dat soort dagen vraag ik hulp. Ik heb mensen ontmoet met dezelfde ervaringen, daar wandel ik dan mee en ik bel met ze. Maar, ik had deze mensen nooit ontmoet als ik niet eerlijk en open was geweest over mijn mentale problemen."
Mijn boodschap aan studenten is: durf het risico te nemen om je sneller kwetsbaar op te stellen over jouw mentale problemen, hoe groot of klein ze ook zijn. En vraag hulp, want je hoeft het niet alleen te doen!”
Hulp nodig?
Studentenwelzijn is er voor jou. Denk aan begeleiding bij geldzorgen, faalangst, dyslexie of een functiebeperking. Studentendecanen, welzijnsadviseurs en peercoaches denken met je mee.
Studentenwelzijn (inloggen vereist)
