Zijn enthousiasme, ervaring en passie voor techniek, maken hem een inspiratie voor de volgende generatie IT-professionals. In dit interview deelt hij zijn inspirerende ondernemersverhaal en zijn praktische inzichten over het zichtbaar maken van de onzichtbare wereld van techniek.
Welke studie heb je zelf gedaan?
Mijn studiekeuze lag niet heel erg voor de hand. Op de middelbare school kreeg ik een havo/vwo-advies. Ik hield van techniek en wilde de technische kant op. Tijdens het bezoeken van open dagen spraken de meeste hbo-opleidingen me niet aan, ze leken me saai. Op de open dagen bij de LTS (Lagere Technische School) daarentegen waren ze allemaal toffe dingen aan het bouwen. Allesbehalve saai! Dat wilde ik ook, maar mijn ouders stonden niet bepaald te springen toen ik ze vertelde dat ik naar de LTS wilde. Uiteindelijk stemden ze ermee in, op voorwaarde dat ik bleef openstaan voor doorstuderen.
Mijn tijd op de LTS vloog voorbij, ik had het onwijs naar mijn zin. Daarna ging ik door naar de MTS, de Middelbare Technische School, waar ik kennismaakte met de beroepspraktijk. Ik vond het werken in de praktijk zó leuk, dat ik niet meer door wilde studeren. Ik wilde aan de slag.
Hoe heb je die eerste jaren in de beroepspraktijk ervaren?
Heel positief! Bij het bedrijf waar ik werkte leerde ik ontzettend veel en kreeg ik veel nieuwe inzichten. Voornamelijk door de gesprekken met klanten en collega’s. Ik ben best wel een sociaal persoon en ben altijd heel erg enthousiast geweest over techniek. Door mijn enthousiasme en passie voor het oplossen van technische problemen ging het eigenlijk hartstikke lekker. Maar als je werkzaam bent voor een bedrijf, heb je vaak te maken met salarisschalen. Binnen enkele jaren had ik de maximale schaal bereikt en was de enige mogelijkheid om door te groeien en mezelf verder te ontwikkelen tóch dat hbo-diploma behalen.
“Binnen enkele jaren had ik de maximale salarisschaal bereikt en was de enige mogelijkheid om door te groeien tóch dat hbo-diploma behalen.”
Vond je het een grote stap om vanuit de beroepspraktijk weer te gaan studeren?
Het studeren op zich niet. Maar het feit dat ik ging studeren naast mijn werk en mijn werkgever wilde dat ik er gewoon 40 uur naast zou blijven werken, bleek te veel. Na een jaar liep dat spaak. Als alternatief probeerde ik een universitaire studie in de hoop dat dit makkelijker zou zijn vanwege het feit dat je dit beter in stukjes kunt opdelen. Maar helaas viel dat ook tegen. Toen bedacht ik een andere oplossing voor het ‘salarisschaalprobleem’: ik begon voor mezelf.
Wat voor bedrijf ben je toen gestart?
Ik startte het bedrijf dat ik nog steeds heb: Eye-Concept Industrial Automation B.V. Wij maken slimme en duurzame software voor de technische industrie. Denk hierbij bijvoorbeeld aan software voor hijskranen en machines met installatietechniek, vuilverbranding en andere automatiseringsvraagstukken. We werken veel met sensortechniek en doen ook metingen voor de industrie. Het is heel veelzijdig en doordat we klanten over de gehele wereld hebben, kom ik op bijzondere plekken. Niet alleen in Europa, maar bijvoorbeeld ook in Afrika, Colombia of Mexico.
Je bent nu docent op het hbo, dus ergens moet het hbo-diploma toch gelukt zijn?
Ja! We kregen bij Eye-Concept een hele toffe klus van de overheid. Ondanks dat ik de enige was die de technische kant van de klus kon oplossen, mocht ik zelf niks doen omdat ik geen hbo-opleiding had. Dat vond ik zo’n domper. Ik besloot nog een poging te wagen en ging Software Engineering studeren op het Academieplein bij Hogeschool Rotterdam. Een verkort traject en deze keer met succes.
“Ondanks dat ik de enige was die de technische kant van de klus kon oplossen, mocht ik zelf niks doen omdat ik geen hbo-opleiding had. Dat vond ik zo’n domper.”
Vond je het hbo toen zó leuk dat je in het hoger onderwijs besloot te blijven?
Haha, zoiets ja. Door mijn ervaring in de praktijk viel er voor mij nog weinig te leren over programmeren. De meeste populaire programmeertalen kende ik al. Ik heb kort voordat ik op de hogeschool les kwam geven Python geleerd. Inmiddels is Python uitgegroeid tot een waar ecosysteem van ontwikkelaars en bibliotheken. Zo zijn Netflix en Dropbox voorbeelden van diensten die grotendeels geprogrammeerd zijn met Python. Vandaag de dag is het dus breed inzetbaar, maar toen ik studeerde was Python nog in opkomst. Ik hielp met mijn kennis een hoop medestudenten - en vaak ook docenten - wegwijs worden met programmeren. Dat vond ik leuk om te doen en dat viel op. Toen ik klaar was met mijn opleiding kon ik meteen aan de slag als docent. En inmiddels doe ik dit al ruim tien jaar parttime.
Hoe verbind je de lesstof van de opleiding met jouw ervaringen uit de praktijk?
Door de theorie te verbinden met voorbeelden en systemen die de studenten kennen uit hun eigen belevingswereld. Ik probeer ze te stimuleren de (technische) wereld om hen heen te bevragen. Een vraag die leeft onder studenten als uitgangspunt nemen en daar iets mee doen triggert ze om te leren en zorgt ervoor dat er vuurtjes gaan branden bij ze. Vooral omdat ik zelf als student ook altijd overliep van vragen over de techniek. Toen had ik het geluk dat ik een paar docenten om mij heen had die dat helemaal niet erg vonden, maar juist meezochten naar antwoorden. Dat stookte mijn vuurtje op, en doe ik nu ook graag voor anderen.
Kun je een voorbeeld geven van een praktijkgerichte opdracht?
Wat ik zelf een hele leuke opdracht vind bij de opleiding is het maken van een simulatie van een lift. Veel machines lijken op een lift. Een hijskraan bijvoorbeeld. Het lijkt heel simpel: deurtje open, deurtje dicht, naar boven of naar beneden. Maar een lift is eigenlijk heel complex. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met de programmering als er op drie verdiepingen tegelijkertijd iemand op de knop drukt? Waar stopt de lift dan als eerste?
In Rotterdam is veel hoogbouw, en daarom veel liften. In de stad is dus heel veel liftonderhoud nodig. Met een simulatie kun je spelen en zoeken naar oplossingen voor dit probleem en de benodigde stappen in kaart brengen. Kan een lift bijvoorbeeld niet zelf een berichtje sturen als het een dagje niet zo lekker gaat?
Achter de wereld die je ziet, zit vaak een onzichtbare wereld van techniek verborgen. De lift is een voorbeeld van IoT (Internet of Things). Een voorbeeld uit de IT is een grote website als Amazon. Wat je ziet op je beeldscherm, de frontend, is maar een fractie van deze website. Wat erachter zit en wat we dus niet zien, de zogenoemde backend, is vele malen groter en complexer. Die onzichtbare wereld zichtbaar maken in de les vind ik supertof!
“Wat gebeurt er bijvoorbeeld met de programmering van een lift als er op drie verdiepingen tegelijkertijd iemand op de knop drukt? Waar stopt hij dan als eerste?”
Wat geef je je studenten graag mee uit de beroepspraktijk?
Dat je bij de tijd moet blijven en mee moet bewegen met de wereld om je heen. De wereld van techniek gaat snel, je moet bijblijven. Dat doe je niet alleen door achter een scherm te blijven zitten. Het is een misvatting dat je in deze sector veel alleen kunt werken. Het is juist teamwork. Je moet in gesprek met je klant en veel vragen stellen. Social skills zijn dus ook heel belangrijk.
Vergelijk het met het spelen in een band. Behalve dat je je eigen instrument goed moet kunnen bespelen, moet je ook goed kunnen luisteren naar de andere instrumenten en de melodie snappen om gezamenlijk tot mooie muziek te komen. Je hebt niks aan techniek als je het niet op verschillende manieren kunt toepassen. Je moet de context begrijpen. Als je alleen kunt timmeren, is de enige oplossing die je hebt met een hamer op dingen slaan.
Wat is de grootste misvatting van studenten over jouw vakgebied? Sommige studenten kiezen voor Software vanwege ‘het grote geld’ en hebben voor de rest een vrij kleine aandachtspanne. In de praktijk werkt dit helemaal niet. Ik verdien inderdaad bovenmodaal, maar dat is niet altijd zo geweest. En in de tijden dat het slecht ging verdiende ik ook regelmatig ondermodaal. Het kost veel tijd om een bedrijf op te bouwen. Je moet ervaring en contacten opdoen, maar vooral leveren! En om oplossingen voor technische problemen te vinden heb je veel aandacht, geduld en doorzettingsvermogen nodig.
Wat maakt jou gelukkig als docent?
Ik geniet ervan als er kwartjes vallen bij studenten. Het moment dat die onzichtbare technische wereld in hun eigen wereld zichtbaar voor ze wordt. We hadden het bijvoorbeeld in de les over het programmeren en het belang van bewegingsleer. In de les ging het over de tijd dat een vervoersmiddel nodig heeft om af te remmen. Dit is belangrijk bij het programmeren van vervoersmiddelen.
Op welk moment en bij wat voor beweging komt een airbag in een auto bijvoorbeeld tevoorschijn? Dit zijn cruciale vragen voor de veiligheid. De week erna was één van de studenten helemaal bevlogen geraakt over de werking van zijn scooter. Hij begon enthousiast te praten en vragen te stellen over alle verbanden tussen wat hij tijdens de les had geleerd en dingen die hij aan zijn scooter had opgemerkt. Daar word ik als docent dus heel blij van, dat iemand ‘aan’ gaat omdat die onzichtbare wereld opeens zichtbaar wordt!
“Ik geniet ervan als er kwartjes vallen bij studenten. Het moment dat die onzichtbare technische wereld in hun eigen wereld zichtbaar voor ze wordt.”