Je hebt de Ad-opleiding Sociaal Financiële Dienstverlening (SFD) gevolgd. Hoe ben je hierbij gekomen?
Ik heb eerst de mbo-opleiding Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening gevolgd bij Albeda. Ik wilde daarna eigenlijk de bacheloropleiding Social Work gaan volgen, maar bij de opleiding wezen ze mij op deze Associate degree. Een tweejarige opleiding paste beter bij mijn persoonlijke situatie. Je hebt dan na twee jaar al een hbo-diploma en kan daarna alsnog verkort Social Work doen als je dat zou willen.
Een tweejarige opleiding paste beter bij mijn persoonlijke situatie. Je hebt dan na twee jaar al een hbo-diploma.
Ja, want je zit in een rolstoel. Wil je me iets over jouw persoonlijke situatie vertellen?
Ik heb een spierziekte, FSHD. In mijn vorige leven - zo noem ik mijn leven voor het ongeluk - studeerde ik Junior Accountmanager en liep ik stage in Rijswijk. Een scooter was met mijn ziekte niet handig en dus reed ik in een 45km-autootje. Hiermee heb ik een ernstig ongeluk gehad. Ik ben met hoge snelheid aangereden door een auto en in coma beland. Dit is in ieder geval wat me is verteld, want gelukkig kan ik het me niet meer herinneren. Ik heb een aantal maanden in het ziekenhuis gelegen en daarna ook nog driekwart jaar in een revalidatiecentrum. Ik wil mezelf niet een wonder noemen, maar gelukkig ben ik er nog. Dat is niet wat mijn ouders is verteld door de artsen, het was nog maar de vraag of ik het zou overleven.
Foto: Jens van der Raaf voor de klas bij de hogeschool. Fotograaf: Melissa van Well-Dijkshoorn.
Dat was een heftige tijd voor jullie. En toch heb je nog een mbo-opleiding afgerond en daarna zelfs een Associate degree?
Ja, het was echt met vallen en opstaan. Toen ik eenmaal uit het revalidatiecentrum kwam was ik vastberaden: ik wilde sowieso mijn niveau-3 opleiding afronden. Ik wist toen al dat ik niet verder wilde in de handel, ik wilde mensen gaan helpen. En wonder boven wonder heb ik het gehaald.
Ik wist toen al dat ik niet verder wilde in de handel, ik wilde mensen gaan helpen.
Toen kwam ik een tijdje thuis te zitten en belandde in een lichte depressie. Iedereen om me heen was verdergegaan met zijn leven en zaten in een andere fase. En door het ongeluk was ik veranderd, door de coma heb ik hersenletsel opgelopen. Albeda heeft mij toen de kans geboden om een half jaar mee te lopen bij de opleiding Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening en dat voelde meteen goed. Mede door een docente die mij heel goed heeft begeleid en me het gevoel heeft gegeven dat ik het kan en me de ruimte heeft gegeven in de zin van een aangepast rooster en dergelijke. Na het afronden van deze opleiding had ik zo de smaak te pakken, dat ik meteen verder wilde in het hoger onderwijs.
Wat vond je van de opleiding Sociaal Financiële Dienstverlening?
Heel leerzaam. Je krijgt een breed beeld van sociaal werk, maar met een focus op de financiële en juridische kant, wat erg relevant is in de maatschappij. Het was hard werken, vooral omdat het een deeltijdopleiding was. Ik werkte in het wijkteam van Schiedam-Nieuwland, een uitdagende wijk die me veel kennis en ervaring bood. Ook al kreeg ik soms te maken met weerstand, ik leerde er veel van. Het was een kans om mijn kennis in te zetten voor complexe hulpvragen.
Wat vond je het leukste aan de opleiding?
Het samenwerken met de andere studenten. We werkten allemaal bij heel verschillende organisaties. De een bij een deurwaarderskantoor, de andere bij een verhuurder, ik bij het wijkteam… En iedereen neemt zijn eigen verhaal en casussen mee naar de opleiding. Hierdoor word je breed geïnformeerd. Dit maakt het nog leuker, want je ziet meerdere kanten en je leert van de ervaringen van anderen.
Het belangrijkste dat ik heb geleerd bij de opleiding is: kijk verder dan het eerste beeld. Achter elk persoon en elke situatie zit een verhaal.
Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens de opleiding, wat je nu kunt gebruiken in je werk?
Kijk verder dan het eerste beeld. Achter elk persoon en elke situatie zit een verhaal. Bijvoorbeeld iemand met schulden: het is niet altijd alleen een kwestie van geld, er kunnen veel diepere oorzaken spelen. Deze kritische leer-werkhouding probeer ik ook aan mijn studenten mee te geven: stel doelen, analyseer wat er echt speelt, en alleen dan kun je echt resultaat boeken. Dat is de kern van wat ik hier heb geleerd.
Foto: Jens van der Raaf tijdens het geven van zijn keuzevak op de hogeschool. Fotograaf: Melissa van Well-Dijkshoorn.
Ja want je geeft inmiddels zelf les hier op de hogeschool. Kun je daar iets over vertellen?
Ik geef het hogeschoolbrede keuzevak ‘Omgaan met geld, nooit meer rood’. Er zitten veel Social Work-studenten bij mij in de les, maar ook studenten van andere opleidingen. Het is natuurlijk heel breed toepasbaar, iedereen moet goed om kunnen gaan met hun geld.
Hoe ben je tot lesgeven gekomen?
Ik ben na de Ad-opleiding eerst doorgegaan naar de bacheloropleiding Social Work, maar kwam er al snel achter dat het niet de juiste tijd was voor mij. Ik vroeg echt te veel van mezelf. Toen ben ik gaan werken als schuldhulpverlener bij een kleinschalige organisatie. Een mooie kans die ze me geboden hebben, maar het bleek opnieuw niet de juiste tijd. Ik heb een break van een halfjaar ingelast en ben eerst lekker met mijn ouders op vakantie gegaan naar de zon. De kans om voor de klas te staan kwam daarna op mijn pad doordat ik betrokken was bij de werkveldcommissie van de Ad-opleiding.
De kans om voor de klas te staan kwam op mijn pad doordat ik betrokken was bij de werkveldcommissie van de Ad-opleiding.
Ervaar je jouw situatie weleens als een belemmering in je werk?
Deels. Ik probeer het in mijn voordeel te laten werken, door in de eerste les open over mezelf te praten. Ik zit ook in een vak waarbij het belangrijk is dat je open bent naar mensen toe. Ik leg de situatie uit en vertel dat ik af en toe wat minder goed kan articuleren en soms stotter. Het is weleens voorgekomen dat een student mij daarvoor uitlachte. Dat zegt meer iets over die persoon. Maar over het algemeen krijg ik alleen maar positieve reacties. En studenten die aangeven dat ze veel van me hebben geleerd. Niet alleen qua inhoud van de lessen, maar ook qua levenshouding. Dat vind ik echt een heel mooi compliment.
Hoe kijk jij naar de toekomst? Wat zijn jouw toekomstdromen?
Het was al heel lang de wens van mij om op mezelf te gaan wonen. En dat is een paar maanden geleden gelukt. Daar geniet ik echt van. Ik woon begeleid in een reguliere huurwoning, dus als ik zorg nodig heb kan ik dat oproepen. Verder wil ik gewoon dingen aanpakken, dingen doen. Ik zou graag verder willen in het lesgeven en ik waardeer mijn vrijwilligerswerk heel erg. Ik vind sowieso dat veel te weinig mensen dit doen. Ik wil blijven groeien en kijken wat me te wachten staat. Je moet doelen hebben om naartoe te werken, maar tegelijkertijd ook accepteren wat het leven je geeft.
Foto: Jens voor de klas tijdens zijn keuzevak ‘Omgaan met geld, nooit meer rood’. Fotograaf: Melissa van Well-Dijkshoorn.
Wil je nog iets meegeven?
Tegen mensen met een beperking wil ik zeggen: zoek niet altijd de luwte op. We hebben vaak een levenservaring die anderen niet hebben, en dat maakt ons uniek. We kunnen stralen, ons verhaal delen, en anderen inspireren. Iedereen heeft zijn eigen rugzak, en soms is die van ons voller, maar het gaat erom hoe je ermee omgaat en wat je eruit haalt.
Tegen mensen met een beperking wil ik zeggen: zoek niet altijd de luwte op. We hebben vaak een levenservaring die anderen niet hebben, en dat maakt ons uniek. We kunnen stralen, ons verhaal delen, en anderen inspireren.
Dit ligt deels ook wel aan je omgeving. Het is niet altijd een keuze of je je rugzak kunt gebruiken. Dit ligt ook voor een deel aan de mensen om je heen. Ik wil hier dan ook echt een paar mensen in het zonnetje zetten. Sowieso mijn ouders. Die zijn er altijd voor me geweest. Maar ook een aantal docenten. Er waren zelfs docenten van het vmbo die ik al 2-3 jaar niet meer had gezien, die naar het ziekenhuis kwamen om me te ondersteunen. Meerdere docenten bij Albeda, die mij in staat hebben gesteld om succesvol te kunnen studeren en mijn diploma’s te halen. En ook hier op de hogeschool, waar ik uiteindelijk de kans kreeg om voor de klas te kunnen staan.