Taalonderwijs is – net als al het andere onderwijs – de afgelopen (pakweg) 40 jaar het onderwerp geweest van een wip-wap-beleid van politici en wip-wap-wijsheden van onderwijsgoeroes. In mijn 30-jarige carrière van taalonderwijsonderzoeker (ja, echt, dit is een toegestane samenstelling) heb ik met verbazing gezien hoe makkelijk hele volkstammen van de ene hype de andere in gesleurd worden. Dat geldt niet alleen laagopgeleide ouders van kinderen, maar ook hoogopgeleide 'professionals' in ons mooie onderwijsland.