Waar begon jouw fascinatie voor toerisme eigenlijk?
Toerisme is nooit een vraagteken geweest in mijn leven. Al toen ik drie jaar was en met mijn ouders meeging naar het reisbureau, lieten ze me even achter de balie plaatsnemen, bladerend in de reisbrochures. Toen wist ik dat ik iets met reizen wilde doen. Ik zei hetzelfde later tegen m’n ouders, toen we op vakantie in Italië het huisje binnen stapten. De tafel was gedekt en tijdens het eten zei ik: dit is wat ik later wil. Na de middelbare ben ik hbo Tourism Management in Breda gaan studeren, want er was geen universitaire opleiding op het gebied van toerisme.
Dus daar was je op je plek!
Nou, ik merkte al snel dat ik de commerciële wereld niet leuk vond. Toerisme is natuurlijk gewoon business. In die zin dat je mensen geld uit laat geven zonder dat ze nog iets in handen hebben. Dus je verkoopt als het ware slechts gebakken lucht. Ik ben veel meer geïnteresseerd in de lokale cultuur, economie en de natuur van een land. Dus ik besloot de richting van antropologie en bedrijfspsychologie op te gaan in de vorm van Cultuurorganisatie en Management aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Met een internationale focus op toerisme ontwikkeling in kwetsbare gebieden. Dus ik boog mijzelf over de vraag: Hoe wordt duurzaam toerisme ontwikkeld? Worden lokale gemeenschappen daar echt beter van? Hoe zit het met machtsrelaties en neokolonialisme?
Dat onderwerp is nu nog steeds actueel.
Dat klopt. Ik voel me ook bevoorrecht dat ik deze achtergrond heb. Ik ben zelfs een paar maanden in Peru geweest, bij een community-based tourism project. Ik ging er vol goede hoop naar toe, maar kwam flink gedesillusioneerd terug. Ik weet nog dat ik in de metro zat richting Hoogvliet, waar die jonge jongens zo luid mopperden over het feit dat zij vonden dat zij een nieuwe mobiel moesten hebben of in ieder geval te weinig hadden. Ik kon mijn tranen niet bedwingen, omdat het contrast met de Quecha gemeenschappen in Peru zo ontzettend groot was. Kinderen die niets te eten hadden en ouders die zich zorgen maakten over de toekomst van hun kinderen. Dan zit je in die metro in Rotterdam, met jongeren met de duurste sneakers aan, klagend over dat ze een nog mooiere mobiel willen. Ze zeggen wel eens dat je een cultuurshock hebt als je naar een exotische bestemming gaat, maar voor mij was dat bij terugkomst. Er knapte iets. Ik besloot dat ik de commerciële wereld wilde inruilen voor het onderwijs. Want in Peru wilden de mensen met wie ik werkte graag Engels leren en ik vond het leuk om Engels en computervaardigheid te doceren. Dus ging ik naast mijn afstuderen huiswerkbegeleiding geven bij Studiekring, waar ik al snel vestigingsmanager kon worden.
Wat bijzonder dat het zo natuurlijk is verlopen.
Klopt! Het heeft zich zo heel organisch ontwikkeld. Ik wist na mijn studie niet zo goed meer wat ik wilde. Ik wist alleen maar dat mijn studie fantastisch was. Dat ik zo in het onderwijs terecht zou komen, was onvoorzien, want ik had in die tijd angst om voor de groep te staan. Wat mij geholpen heeft, is dat ik in die periode spinninglessen begon te geven; tijdens mijn allereerste les ging ik natuurlijk compleet door de grond, want dat was wel echt next level. In je spinningkleding, bezweet en zonder make-up voor de groep te staan – ik zag het als een unieke kans om te leren volledig mijzelf te zijn. Die ervaring hielp mij later enorm, toen ik ineens een vacature voor Docent Duurzaam Toerisme zag bij de Hogeschool voor Toerisme in Breda. Ik had nooit gedacht dat ze me aan zouden nemen en sprong een gat in de lucht toen ik hoorde dat ik het was geworden! Zo zie je dat sommige zijwegen je uiteindelijk helpen om op de goede weg te komen. Als ik studenten zou moeten adviseren om keuzes te maken, dan is dat het ook. Volg je hart, werk hard en heb vertrouwen in jouw unieke reis binnen je carrière.
Onverwachts docent geworden dus. Hoe lang heb je dat gedaan?
Ik heb 14 jaar voor de klas gestaan. De tijd van mijn leven. Ik was werkzaam in zowel het eerste jaar als in het laatste jaar. Dan leer je studenten heel goed kennen, van hun eerste stappen in het gebouw, tot het uitzwaaien met diploma. Dat traject bewandel je dan eigenlijk samen. Ik heb het als een enorme eer ervaren dat je er voor een student mag zijn, als vraagbaak, steun of mentor. Dat je een handreiking kunt doen om een stukje te helpen in die lastige zoektocht op die leeftijd. Het allerleukste vond ik de studiereizen. Dan heb je echt contact van mens tot mens.
En van docent naar onderzoeker….
Ja, na een tijdje kriebelde het om van werkomgeving te veranderen. Zo ben ik bij Hogeschool Rotterdam terechtgekomen, eerst in het onderwijs bij Global Marketing & Sales en daarna richting onderzoek. Toen ik in 2021 promoveerde dacht ik, ik wil nooit meer onderzoek. Vanaf dat moment stond ik weer fulltime voor de klas. Na verloop van tijd miste ik een bepaalde uitdaging. Mijn hart ligt bij onderwijs, maar mijn hoofd wil meer. Zo ben ik in 2021 fulltime onderzoeker bij het kenniscentrum geworden.
Dat vind ik belangrijk, want je wilt relevant zijn. Dus vanuit de theorie, goed de koppeling maken met de praktijk en vice versa. Ik wil graag met de omgeving in gesprek, begrijpen wat en hoe mensen “de dingen” doen. Wat gebeurt er allemaal bij die bedrijven, waar onze studenten straks aan de slag gaan? Hoe kun je die inspiratie van wat er plaatsvindt in het werkveld naar binnen halen? Zo maak je in mijn ogen die koppeling tussen het bedrijfsleven en het onderwijs, door middel van specifiek praktijkonderzoek. Dit is ook helemaal in lijn met waar ik tijdens mijn studie Cultuur, Organisatie en Management op aan ging!
Dat vind ik belangrijk, want je wilt relevant blijven. Dus vanuit de theorie, goed de koppeling maken met de praktijk en vice versa. Vaak gaat het dan om van die ideale ‘ver-weg-bedrijven’, van die holle casussen in de boeken. Maar eigenlijk wil je gewoon met de omgeving in gesprekk. Wat gebeurt er allemaal bij die bedrijven, waar onze studenten straks aan de slag gaan? Hoe kun je die inspiratie van wat er plaatsvindt in het werkveld naar binnen halen? Zo maak je echt die koppeling tussen het bedrijfsleven en het onderwijs, door middel van onderzoek.
En me succes dus! Want je hebt de RBS inspiratieprijs gewonnen.
Ja, en ook dat is weer op mijn pad gekomen. Na mijn promotieonderzoek was er wat aandacht geweest op LinkedIn. Dus mensen zagen dat mijn expertise lag in toerisme, duurzaamheid en machtsrelaties. Op basis daarvan werd ik gevraahgd in een consortium te stappen waarin we onderzoek doen naar de toerisme ontwikkeling op Antarctica. Die postdoc is als het ware de sleutel geweest tussen mijn achtergrond en toekomst. Want zo kwam ik in aanraking met scenarioplanning voor toeristische bestemmingen. En een inschatting maken of deze aanpak ook geschikt is voor het mkb. Daarmee heb ik een vertaalslag van de mehthodiek gemaakt op een manier dat we het kunnen toepassen binnen de Business School en het mkb in Rotterdam. Natuurlijk hebben we dat getoetst bij bijna 15 bedrijven, waardoor we nu tot een concrete 10-stappen aanpak zijn gekomen.
En met succes dus! Want je hebt de RBS inspiratieprijs gewonnen.
Ja, en ook dat is weer op mijn pad gekomen. Na mijn promotieonderzoek was er wat aandacht geweest op LinkedIn. Dus mensen zagen dat mijn expertise in toerisme en duurzaamheid lag. Op basis daarvan werd ik gevraagd in een consortium te stappen waarin we onderzoek naar de toerismeontwikkeling op Antarctica deden. Die postdoc is als het ware de sleutel geweest tussen mijn verleden en mijn toekomst: zo maakte ik kennis met scenarioplanning voor toeristische bestemmingen en kon ik inschatten of deze aanpak geschikt is voor het mkb. Daardoor heb ik de methodiek kunnen vertalen naar een vorm die toepasbaar is binnen het mkb én binnen onze Business School. Van daaruit hebben we de methode bij 15 mkb-ondernemingen getoetst, waardoor we nu tot een concrete 10-stappen aanpak zijn gekomen.
Had je het verwacht dat je hem zou winnen?
Niet direct! Ik wist natuurlijk dat ik was genomineerd, maar het voelt toch anders op het moment dat je de prijs daadwerkelijk in ontvangst neemt. Het was echt een memorable moment, al was het alleen al dat ik als enige vrouw tussen die mannen stond.
Super! En het wordt nu dus ook een tool binnen de Business School?
Dat hoop ik! De inspiratieprijs is een geweldige aanmoediging. Ik heb hem samen met Hans Horstink gewonnen. Hij was geïnteresseerd in de methode, omdat hij een groep studenten begeleidde die deels in het bedrijfsleven werkt en deels een opleiding volgt. Dus een perfecte doelgroep om te kijken of zij deze methode kunnen toepassen in het mkb. Idealiter als een mooie game, zodat de studenten dit nu al kunnen gebruiken en meenemen naar hun eigen bedrijf. Daarmee slaan we een brug tussen het bedrijfsleven en het onderwijs. En behalve dat ik dat belangrijk vind, is het voor mij persoonlijk ook mooi. Want ik miste de link met het onderwijs wel, hoe hard ik ook probeerde die te onderhouden. Deze prijs zorgt ervoor dat ik samen met Hans het onderwijs zichtbaar kan bedienen en daar maakt m’n hart wel een sprongetje van.
Wat is de droom?
Dat weet ik niet. Ik weet niet wat het leven verder brengt. Ik ben op dit moment simpelweg heel dankbaar. Ik besef me dat alles zijn weg gevonden heeft en ondersteunend was aan dit moment. Dat mijn passie voor toerisme en mijn postdoc er uiteindelijk toe hebben geleid dat ik samen met Hans de RBS innovatieprijs win om een game scenarioplanning te ontwikkelen, waarmee je onderwijs en bedrijfsleven nog meer verbindt. Dan kloppen voor mij de puzzelstukjes. Maar als ik echt mag dromen? Dan rollen we deze game natuurlijk over een tijdje uit binnen het hele hogere onderwijs. Dat studenten straks niet alleen maar de SWOT-analyse gebruiken of een confrontatiematrix, maar scenarioplanning gebruiken als waardevolle tool om tot een robuuste strategie en concrete acties te komen. Niet voor fictieve bedrijven, maar voor echte opdrachtgevers. Maar eerlijk, met zo’n ambitie heb ik ook de input vande docenten en opleidingen nodig.
Is dat een oproep tot samenwerking?
Zeker! Ik wil heel graag samenwerken om met elkaar te leren hoe we proactief op die snel veranderende wereld kunnen inspelen voor onze studenten.