Jet de Ranitz, (Inholland), Kees Boele (Hogeschool Arnhem-Nijmegen), Bert Verveld (Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten), Ron Bormans (Hogeschool Rotterdam) en Henk Pijlman (Hanzehogeschool) waren uitgenodigd voor een rondetafelgesprek over het thema kwaliteitszorg. ScienceGuide was erbij en schreef een uitgebreid verslag. Hierbij enkele highlights.
Kwaliteitszorg, op welk niveau?
Een vraag die het onderwijsveld al langer bezighoudt is op welk niveau de borging van kwaliteit het beste plaats kan vinden. De wetgever heeft bepaald dat opleidingen elke zes jaar worden doorgelicht in een zogenaamde opleidingsaccreditatie. Ook is er sinds 2011 een toets op instellingsniveau, de instellingstoets kwaliteitszorg (ITK). Deze beoordeling heeft als voornaamste aandachtspunt of het kwaliteitszorgsysteem van een instelling op orde is. De ITK is optioneel, instellingen mogen kiezen of ze er aan meedoen.
Ron Bormans trapt de discussie af en zet uiteen waarom hij in de eerste plaats de opleidingsbeoordeling van de NVAO verkiest boven een toetsing van de kwaliteit op instellingsniveau. Hij ziet drie redenen voor een kwaliteitszorgsysteem: "De eerste is verantwoording afleggen, de tweede is de kwaliteit verbeteren en de derde is legitimatie. Die laatste vergeten we weleens maar een kwaliteitsbeoordelingssysteem legitimeert ook." Voor Bormans komt het primaat van de beoordeling te liggen waar de legitimatie het zwaarst weegt. "Voor mij is de opleiding de meest betekenisvolle entiteit. Vanuit de legitimiteitsfunctie zou ik altijd kiezen voor de opleiding als uitgangspunt."
Lastendruk kwaliteitszorg
Een van de grote beloftes van de ITK was dat er uiteindelijk een vermindering van de (administratieve) lastendruk mee bewerkstelligd zou worden. Doordat het kwaliteitszorgsysteem van de instelling zelf geaccrediteerd is, hoeven de opleidingen maar op vier in plaats van zeven punten getoetst te worden. Toch is een breed verwoordde ervaring dat er van de lastendrukvermindering weinig terecht is gekomen.
Op dit punt steekt NVAO voorzitter Anne Flierman de hand in eigen boezem. "Destijds werd gesproken over 25% lastenverlichting op opleidingsniveau. Dat is niet gerealiseerd. Ik hoop met de nieuwe ITK-ronde en onze nieuwe werkwijze alsnog een slag te maken."
Maar wat Ron Bormans betreft is dat ook niet zo erg. "In een goed systeem mag er best wat lastendruk zijn." Dat er enige lastendruk mag zijn, daar zijn alle aanwezigen het over eens. “De administratieve last in de onderwijssector in vergelijking met andere takken in de publieke sector nog relatief uit te houden’’, zo stelt Anne Flierman.