Hoe kwam je op het idee om in het buitenland stage te gaan lopen?
“Mijn nichtje liep stage in Nieuw-Zeeland en na het horen van haar verhalen leek mij dat ook wel wat. Tijdens mijn studie heb ik dat idee echter uit mijn hoofd gezet, vooral vanwege corona. Maar toen de wereld steeds meer ‘open’ ging, dacht ik er toch weer over na. Na het bezoek van de stagemarkt op de hogeschool wist ik het zeker: ik ga de grens over om stage te lopen.”
Vanwaar de keuze voor Kaapstad?
“Ik vind het belangrijk om mezelf goed verstaanbaar te kunnen maken. Ik spreek Nederlands en Engels, dus zette ik Australië, Nieuw-Zeeland, de Verenigde Staten, Engeland en Zuid-Afrika op mijn lijstje. Ik hou heel erg van de zee en bergen, vind het fijn om in de natuur te zijn. Kaapstad is wat dat betreft een ideale plek om een halfjaar te leven.”
Hoe heb je daar een stage geregeld?
“Ik loop stage bij Pargo, zeg maar de Zuid-Afrikaanse versie van PostNL. Dat heb ik geregeld via een commercieel stagebureau dat hier in Kaapstad is opgezet door een Nederlander. Via zijn bureau heb ik een appartement kunnen regelen en werd ik door hem opgehaald van het vliegveld. Dat is erg prettig, want Zuid-Afrika is niet het veiligste land ter wereld. Ik kan mijn contactpersoon van het stagebureau 24/7 bellen. Het komt bijvoorbeeld wel eens voor dat een Uber-chauffeur geld krijgt van bendes om mensen af te zetten in een township, waar ze vervolgens worden beroofd. Dat is sommige studenten helaas overkomen, mij gelukkig niet.”
Heb je door het veiligheidsaspect spijt van je keuze voor Kaapstad?
“Zéker niet! Ik ben juist heel erg blij dat ik hier in Zuid-Afrika stage loop en een half jaar leef. Het heeft me doen beseffen dat ik dolblij mag zijn dat ik in Europa ben geboren. Als ik in Nederland mijn teen stoot, kan ik naar de dokter zonder over de kosten te hoeven nadenken. Hier in Kaapstad heeft een collega van mij zijn teen moeten laten amputeren, omdat hij niet naar de dokter ging vanwege de hoge kosten.”
En hoe bevalt je stage?
“Erg goed. Ik werk voor twee afdelingen: HRM en data-analyse. We analyseren bijvoorbeeld hoeveel pakketjes er tijdens Black Friday zijn binnengekomen. Op basis van de data proberen we meer structuur in processen aan te brengen en kijken we wat er in de toekomst beter kan. Pargo is opgezet door twee Nederlanders en dat merk ik aan de werksfeer. Iedereen is heel open en direct. We lopen twee keer per week met elkaar hard, een mooie manier om je collega’s goed te leren kennen. En op vrijdag vinden we het om 14:00 uur vaak welletjes en gaan we lekker surfen in Muizenberg.”
Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd?
“We beginnen en eindigen elke dag met een kwartiertje bij elkaar komen. Dan bespreken we wat we nodig hebben om er een succesvolle dag van te maken, of je nog ergens hulp bij kan gebruiken, et cetera. Dat heeft me heel goed geleerd om te reflecteren op mijn eigen werk. Ik had altijd veel moeite om een hulpvraag aan iemand te stellen, maar inmiddels is het de normaalste zaak van de wereld voor me.”
Een stage in het buitenland levert bij veel mensen het beeld van een vakantie op. Hoe kijk jij daar tegenaan?
“Nou, ik ben hier natuurlijk ook een halve toerist, haha. Ik heb hier geen familieverplichtingen, die ik in Nederland wel heb. Dus er is veel vrije tijd. Zo heb ik Robbeneiland bezocht, waar Nelson Mandela 27 jaar gevangen werd gehouden. We werden rondgeleid door ex-gevangenen. Het was intrigerend om de verhalen uit hun mond te horen. Met collega’s eten we ’s avonds vaak pizza op het strand en ik heb een helikoptervlucht over de stad gemaakt. Daarnaast heb ik een wijntour gedaan en ben ik op safari geweest in het Krugerpark. Allemaal onvergetelijke ervaringen.”
Wat neem je vooral mee terug in je persoonlijke rugzakje?
“Het cultuurverschil. Op het callcentre van Pargo verdienen medewerkers 2 euro per uur. Daar komen we in Nederland ons bed niet voor uit. Sommige Zuid-Afrikanen hebben twee of drie banen om de school van hun kinderen te kunnen betalen. In Nederland hebben wij het voorrecht dat we vrij goedkoop kunnen studeren op de school die we zelf uitkiezen. We hebben een comfortabel leven, hier is dat in heel veel gevallen het tegenovergestelde. Als vrijwilliger deel ik hier brood uit aan daklozen. Dan zie je pas echt de andere kant van het leven. Voor mijn vertrek woonde ik nog thuis, dus ik ben hier ook een stuk volwassener geworden. Ik kan het iedereen aanraden. Als je de kans hebt; ga op stage in het buitenland.”
